‘Birds’, het liedje waarmee Anouk morgenavond het Eurovisie Songfestival hoop te winnen (‘Ja, duh!’), heeft een intrigerende tekst, van de hand van Anouk zelf. Het eindigt met de slotzin: ‘That’s why birds don’t fly’. Vogels vliegen niet.
Hoe krijgt iemand het voor elkaar om zo’n tekst te maken, nog wel als slotzin, als conclusie van het liedje? En waarom valt niemand daarover? Sterker nog: waarom schaart ineens het hele volk zich achter Anouk, waarom ineens dat Oranjegevoel (ook bij mij)?
‘Birds’. Lastige melodie, cryptische tekst, en werkelijk onwerkelijk mooi gezongen – door een heel goede zangeres. Prachtige volle klank, natuurlijk vibrato, mooie opbouw, intelligent gezongen – Anouk zingt die lastige melodische wendingen volstrekt natuurlijk weg. Het is een liedje dat langzaam aan een lied wordt. ‘It grows on you’ zeggen de Amerikanen.
Tekst
Maar wat moeten we dan met die vogels die niet vliegen? Wij praten thuis vaker over teksten van liedjes. Ik zeg tegen mijn zoon van 11: “Nou, het hele lied gaat over liefdesverdriet. Je kunt je dan vreselijk alleen voelen en dat vind je op allerlei plekken terug in de tekst. Die vogels die van de top van het dak vallen staan voor verdriet. Daar zet ze de regendruppels naast, en dan ben je zo bij tranen. Tranen vliegen niet,”…..”die vallen” vult hij aan.
Verder denkend heb ik bij de vallende vogels de associatie met de enorme regenbuien aan het eind van films Magnolia en American beauty. In die regenbuien komen beide films tot hun climax. In Magnolia komen geen vogels maar kikkers uit de lucht vallen…. Tijdens de regenbui komen alle hoofdpersonen in beeld terwijl ze meezingen met een liedje (Wise up van Aimee Mann). In American beauty wordt de hoofdpersoon tijdens de regenbui vermoord, en blijft zijn vrouw verscheurd door verdriet en berouw achter.
Vogels als regendruppels als tranen. Prachtig.