Er is een simpele oplossing voor het pestvrij maken van scholen: altijd je kind naar school brengen, pauze-ouders die een oogje in het zeil houden, altijd je kind van school halen. Nooit groepen kinderen aan zichzelf overlaten.
Maar willen we dat? Als kinderen altijd met de auto gebracht en gehaald worden, leren ze nooit om zich zelfstandig in het verkeer te bewegen. Als kinderen nooit het risico mogen lopen op een griepje of een verkoudheid, bouwen ze geen weerstand op. Als kinderen niet de vrijheid krijgen om in groepen met elkaar op te trekken, groepen waarin ze oefenen en experimenteren met de omgang met elkaar, dan worden ze nooit weerbaar. Een extravert kind dat er alles uitflapt, leert dan nooit om zich in te houden. Een introvert kind leert dan nooit om voor zichzelf op te komen. Krijgen we allemaal kinderen die niet met anderen kunnen omgaan.
Mijn zoon wilde absoluut niet dat ik andere kinderen tot de orde riep. Hij wou het zelf oplossen. Soms kon ik me niet inhouden, altijd met het gevolg dat hij woedend op me was. “Ja hij doet dat wel, maar hij is mijn vriend!” Harde les: ik moest zijn grens accepteren. En ik wist ook wel dat die jongen in zijn hart echt geen kwaad in de zin had.
Toch zijn die kinderen er wel, die echt iets kwaads in de zin hebben. Niemand hoeft enige illusie te hebben over wat kinderen elkaar kunnen aandoen – dat verschilt echt totaal niet van de grotemensenwereld. Niemand hoeft ook enige illusie te hebben over hoe pesters er van binnen aan toe zijn, qua onzekerheid en angst bijvoorbeeld.
Een pester moet je natuurlijk, als school, in bedwang houden. Het gedrag moet stoppen. Het is helemaal niet goed voor zo’n kind dat hij zo de baas kan spelen, dat hij zoveel macht kan uitoefenen. Een van de sleutels ligt bij de meelopers. Echte pesters krijgen de groep mee. Hoe kan dat nou? “Ik dee niks.” Ja ja.
En dan hebben we het nog niet gehad over de ouders…